Schoolwerk 2.0
De uitdaging
Wat was de uitdaging om het project op te starten? Wat ervaarden jullie als een probleem? Waarom wilden jullie dit project doen?
Projectmedewerker Ine Soenen van Stam vzw verwoordde de uitdaging voor Schoolwerk2.0 aan het begin van het project als volgt:
Ik herinner me dat ik als test eens twee rapporten voorlegde aan een panel van potentiële werkgevers die op zoek waren naar een nieuwe arbeider. Het ene rapport was van een leerling uit het BuSO, het andere van een leerling vanuit een BSO-opleiding tuinbouw. Ik vroeg hen of ze door de rapporten een goed beeld van deze leerlingen hadden en wie ze zouden willen aannemen. Al heel snel kwam het antwoord van iemand van de groep. Hij antwoordde dat hij op basis van die beide rapporten geen van beide zou aannemen. De reden daarvoor laat ik even in het midden, maar ik vond dit antwoord kenmerkend omdat die jongeren op de arbeidsmarkt gingen komen en dus hoopten om werk te vinden. Maar uit de reacties van de panelleden bleek dat zij nog helemaal niet klaar waren voor die arbeidsmarkt. Of moet ik het anders stellen? Misschien was de arbeidsmarkt nog niet klaar voor hen?
In ons project wilden we de brug vormen tussen arbeidszorg en de arbeidsmarkt, dus tussen de school en de werkgever en die methodiek van arbeidszorg – die al 20 jaar bestaat – breed gaan inzetten. Die methodiek was voorbehouden voor een selectief aantal organisaties die vanuit arbeidszorg mensen hielpen activeren, al dan niet richting betaalde arbeid. Wij wilden ervoor zorgen dat die methodiek ook door scholen ingezet kan worden en in de hele brede zin, dus binnen het volledige economische bestand. We wilden vooral jongeren gaan klaarmaken voor de arbeidsmarkt, maar vooral ook de arbeidsmarkt en het onderwijs gaan klaarmaken voor al die jongeren. Daarvoor moesten we eerst goed weten wat de drempels maar vooral ook wat de hefbomen zijn om bij jongeren uit alle mogelijke onderwijsvormen competentiegericht naar de arbeidsmarkt te laten stappen. Volgens ons is het daarbij heel belangrijk om los te komen van het hokjesdenken en ons niet alleen toe te spitsen op het BuSO of BSO-richtingen.
We wilden vooral jongeren gaan klaarmaken voor de arbeidsmarkt, maar vooral ook de arbeidsmarkt en het onderwijs gaan klaarmaken voor al die jongeren. Daarvoor moesten we eerst goed weten wat de drempels maar vooral ook wat de hefbomen zijn om bij jongeren uit alle mogelijke onderwijsvormen competentiegericht naar de arbeidsmarkt te laten stappen.
Van/Naar-model
Voor het ESF-project dachten de aanvragers na over een ‘van/naar-model’ voor leven, leren en werken dat ze in hun project wilden realiseren. Dit is het ‘van/naar-model’ van Schoolwerk2.0:
- VAN BuSo naar maatwerk NAAR dynamisch verkeer tussen school en werk met arbeidszorg als mogelijke tussenstap/opleiding.
- VAN wie zorg nodig heeft, kan en telt niet meer mee NAAR wie zorg nodig heeft, kan ook nog steeds kennis opdoen, omzetten in de praktijk en een steentje bijdragen aan de maatschappij.
- VAN wie zorg nodig heeft, kan niet instaan voor de eigen behoeften NAAR wie zorg nodig heeft, kan evenwaardig instaan voor het eigen inkomen.
- VAN een onderwijssysteem gericht op prestaties (punten) NAAR een onderwijssysteem gericht op competenties en talentontwikkeling, op krachtgericht denken en doen.
- VAN arbeidszorg als kanttekening van de arbeidsmarkt NAAR arbeidszorg als beproefde methodiek, inzetbaar voor scholen en organisaties.
- VAN traditionele economie met financiële winst als doel NAAR betekeniseconomie met financiële winst als middel tot maatschappelijke meerwaarde als doel, waarin plaats is voor elk talent.
- VAN hokjesdenken NAAR elk talent telt, Human Rights Art.27: iedereen heeft recht op werk.
- VAN lineaire economie NAAR circulaire economie waar elk talent creatief kan bijdragen en toegevoegde waarde heeft. Arbeidszorg en maatwerk is de ideale werkvloer.